Beschrijving
Het verlies van je kind verwerken, hoe doe je dat? En kan dat überhaupt?
Gerard van Jaarsvelds dochter Ysabelle overlijdt in de nacht van 20 september 2008 tijdens een auto-ongeluk in Breda.
De 19-jarige Ysabelle zit met een aantal jongeren in de auto op weg naar huis, als de chauffeur, die onder invloed is, de macht over het stuur verliest en de auto tegen een boom tot stilstand komt. Een paar uur later staat ook het leven van het gezin van Jaarsveld stil.
Na de eerste periode van rouw besluit Gerard zijn eerder gemaakte plan op te pakken om een voetreis naar Rome te maken. Tijdens deze reis gaat hij op zoek naar Ysabelle.
Het eerste deel van de reis valt hem zwaar, hij vecht niet alleen tegen de kilometers, maar vooral tegen zijn woede, schuldgevoel en verdriet.
Vanaf het moment dat hij ‘breekt’ en ophoudt met vechten, vindt en ontmoet hij zijn dochter meerdere keren in de tekens die hij onderweg krijgt.
Een boek over een vader en zijn zware, maar indrukwekkende reis met bijzondere ontmoetingen; met zichzelf en heel veel mensen die niet ‘per toeval’ op zijn weg verschijnen. Bij terugkomst besluit Gerard, opbouwwerker in de gemeente Breda, iets te gaan doen met zijn ervaringen.
Hij start ‘ZEREEN bij verlies’, een bureau dat o.a. ouders helpt bij het verwerken van hun verlies.
In het boek krijgt de lezer ook een inkijk in het verwerkingsproces van Ysabelles moeder, haar zus en oma.
Ans(geverifieerde eigenaar) – :
Review – Op zoek naar Ysabelle- Het ongeluk herinner ik me nog heel goed ook al kende ik het slachtoffer niet. Het raakte me dat zo’n jong leven ineens voorbij was door toedoen van derden. Hoe moesten de ouders, de mensen die van haar hielden, zich wel niet voelen. Pas kort geleden kwam ik erachter door een interview in de Plus, dat ik de vader (Gerard) regelmatig tegenkwam in de sportschool. Ik heb het boek gelezen. Op een buitengewoon openhartige manier wordt een inkijk gegeven in de manier waarop de ouders, Gerard en Petra en dochter Daphne, ieder voor zich bezig zijn met de verwerking bam het verlies. De lange weg die zij inmiddels hebben afgelegd, zowel letterlijk als figuurlijk. De pijn is bijna voelbaar door de openhartige en liefdevolle manier van schrijven. Gevoelens, pijn, verdriet maar ook mooie momenten worden gedeeld, herinneringen aan hun Ysabelle. Dat zij de kracht hebben gehad om dit immense verdriet in iets positiefs om te zetten vind ik heel bijzonder. Ik wens iedereen die van Ysabelle gehouden heeft het allerbeste toe!