Beschrijving
Het verlies van je kind verwerken, hoe doe je dat? En kan dat überhaupt?
Gerard van Jaarsvelds dochter Ysabelle overlijdt in de nacht van 20 september 2008 tijdens een auto-ongeluk in Breda.
De 19-jarige Ysabelle zit met een aantal jongeren in de auto op weg naar huis, als de chauffeur, die onder invloed is, de macht over het stuur verliest en de auto tegen een boom tot stilstand komt. Een paar uur later staat ook het leven van het gezin van Jaarsveld stil.
Na de eerste periode van rouw besluit Gerard zijn eerder gemaakte plan op te pakken om een voetreis naar Rome te maken. Tijdens deze reis gaat hij op zoek naar Ysabelle.
Het eerste deel van de reis valt hem zwaar, hij vecht niet alleen tegen de kilometers, maar vooral tegen zijn woede, schuldgevoel en verdriet.
Vanaf het moment dat hij ‘breekt’ en ophoudt met vechten, vindt en ontmoet hij zijn dochter meerdere keren in de tekens die hij onderweg krijgt.
Een boek over een vader en zijn zware, maar indrukwekkende reis met bijzondere ontmoetingen; met zichzelf en heel veel mensen die niet ‘per toeval’ op zijn weg verschijnen. Bij terugkomst besluit Gerard, opbouwwerker in de gemeente Breda, iets te gaan doen met zijn ervaringen.
Hij start ‘ZEREEN bij verlies’, een bureau dat o.a. ouders helpt bij het verwerken van hun verlies.
In het boek krijgt de lezer ook een inkijk in het verwerkingsproces van Ysabelles moeder, haar zus en oma.
zereennl(geverifieerde eigenaar) – :
Dit boek heb ik in een ruk uitgelezen, ik kon niet stoppen met lezen. Ik vind het heel mooi hoe zoiets vreselijks is verwoord in een boek. Bijzonder is dat er meerdere mensen aan het woord komen. Zowel de vader, moeder, zus, familieleden, rouwdeskundigen en vrienden.
Erg bijzonder is, dat elk lid van het gezin dat zo’n enorm verlies heeft geleden, elkaar de ruimte geeft om dit verdriet op haar/zijn eigen manier te verwerken en daardoor juist erg dichtbij elkaar te komen. Vaak zie je in zo’n situatie een verwijdering tussen de gezinsleden.
De dochter die er niet meer is, is bij iedereen heel erg aanwezig en in het boek wordt dat ook benoemd: ‘degene die er niet meer is, is vaak meer aanwezig dan degene die er nog wel is’. Het moet voor de overgebleven dochter derhalve ook een heel dubbel gevoel zijn. Zelf veel verdriet hebben en je zus missen, maar toch ook door willen met je leven en ook weer als jonge vrouw kunnen genieten van dingen in het leven.
Ondanks dat het allemaal heel verdrietig is, wordt het niet pathetisch beschreven.
Een boek dat je pakt, dat je uiteraard (zelf moeder zijnde) ook emotioneert, omdat we als mens toch vaak geneigd zijn te projecteren: wat als mij dit was overkomen.
Ik wens de nabestaanden en vrienden erg veel sterkte in de rest van hun leven en realiseer me dat dit gemis en verdriet nooit overgaat en er altijd zal zijn in de levens van diegenen die Ysabelle moeten missen.
Bedankt voor dit mooie boek en de meerdere invalshoeken, van waaruit het beschreven wordt.
Met vriendelijke groet,
Adele Bouman
zereennl(geverifieerde eigenaar) – :
Lieve Gerard, Petra en Daphne,
Gister lag het mooie boek in de brievenbus.
Helaas is hij alweer uit.
Prachtige en indrukwekkende verhalen.
Ik kon gewoon niet stoppen met lezen.
Het is prachtig geschreven en een keer vanuit
een ander perspectief dat maakt het juist
zo mooi!
zereennl(geverifieerde eigenaar) – :
Fijn om te lezen dat het met jullie goed gaat.
Dat jullie zoveel doen voor jullie Stichting.
Mijn wens is al jaren om die kant op te gaan
wonen. Ik kom veel in Udenhout, Oosterwijk, Ulvenhout en Breda en het voelt als thuiskomen.
Wie weet komt die droom uit en ik zou
dan graag willen helpen als vrijwilliger.
Heel veel succes samen.
Met vriendelijke groet,
Femke
zereennl(geverifieerde eigenaar) – :
Als je hoort dat iemand een groot verlies ten deel valt is over het algemeen de reactie: ”O wat erg voor je” en “als we iets kunnen doen?” Dat is natuurlijk wel goed gemeend maar je blijft altijd “buitenstaander” voor de echte emoties. Maar nu we hebben het boek hebben gelezen is er iets veranderd. Nu is er zowaar een besef ontwaakt waarin de hevigheid van jullie verdriet begint door te dringen. Jullie blijven in onze gedachten
Roosje en Peter Coster
zereennl(geverifieerde eigenaar) – :
Beste Gerard.
Ik doe net het boek toe maar niet voordat ik het gedicht van Ysabelle voor haar overleden opa nog een keer heb gelezen…zo puur, zo mooi verwoord.
Het boek, een krachtig boek, zo open en eerlijk over de emoties en met zoveel liefde geschreven over jullie dochter en zus Ysabelle. Het boek geeft handvaten in tijden van verdriet, pijn, boosheid, angst en overwinnen, zo ook mij om het verlies van mijn ouders te verwerken. Iets wat een natuurlijker proces is dan dat je je eigen kind verliest maar toch… Het leert ook mij om verder te gaan met het gemis nu er geen thuis meer is. Het boek leert mij omgaan met het gemis ongeacht de sterkte en kracht ervan, juist dat! Toelaten, sterker worden en de pijn dragelijk maken.
Gerard, van jou boek, jou reis, jou zoektocht, woede, onmacht, verdriet en pijn heb ik geleerd dat er altijd een weg is naar sterker worden, rust te vinden en opnieuw te leren leven met houden van. Jouw boek is mijn wegwijzer en weet ik in mijn zoektocht de mooie herinneringen weer te vinden en te koesteren, iets wat me eerder erg verdrietig maakte en ik steeds verder weg stopte.
Dankjewel Gerard dat je de moed en de kracht in jezelf hebt weten te behouden en de wanhoop, verdriet en pijn om die vreselijke gebeurtenis met Ysabelle hebt weten te verwoorden in het boek om er andere mee te helpen, hoe dapper!
Ysabelle zal heel trots zijn op haar vader
Liefs, Ivonne