Petra reisde vanaf thuis tot Koblenz met me mee. Zo kreeg ik de gelegenheid om wat te wennen aan het alleen zijn in onbekend gebied en ook Brabant, België, Limburg en een stuk Duitsland met een dag-rugzak doorkruisen. Dronken we samen koffie of een wijntje op verschillende terrasjes, kon ik nog genieten van haar, haar kookkunst en….
Het fruit & snacks en water zijn al op en de rugzak lijkt bij iedere stap zwaarder te worden en schoenen knellen. Voor de eerste keer loop ik meer dan 50 km en moet nog 15 km gaan. Na ongeveer 60 kilometer komt dé splitsing, waar ik écht moet kiezen. Is er niemand in de buurt om de weg aan te vragen. Moet terug naar de garage lopen, die ik eerder passeerde, zoek tussen geparkeerde auto’s en ook in de showroom. Niemand te zien loop weer terug naar de splitsing besluit om op een passant te wachten, doe mijn rugzak af en maak de veters van mijn schoenen los.
Ze komt recht op me af en zegt’ u gaat nog niet weg want ik heb de hele tijd op u zitten te wachten’ Ze vertelt dat ze uit Griekenland komt, dat ze door een nicht een paar keer is opgelicht, dat het in het begin slecht ging met het Hotel, maar dat het nu beter gaat. Door het persoonlijke wordt ik min of meer gedwongen om weer plaats aan tafel te nemen. Ze vraagt …….
Om twaalf uur hebben we afgesproken voor het Colosseum. Ik betrapte me er op dat ik reikhalzend naar dat moment uit keek om degene die je liefhebt te omhelzen. Jammer genoeg was euforie van het volbrengen van de zoektocht, door het verblijf op de camping wel wat weggeëbd. Maar aan de andere kant heb ik tijdens het verblijf op de camping voldoende gelegenheid gehad om alle ervaringen op een rijtje te zetten en in een ‘ lade’ te doen.